Καμπάνια για το κύπελλο του Λούη

Ειδικό τραπεζικό λογαριασμό άνοιξε ο Δήμος Αμαρουσίου
προκειμένου να αγοράσει ο ίδιος το Ολυμπιακό κύπελλο του Σπύρου Λούη, το οποίο βγαίνει σε δημοπρασία στις 17 Απριλίου από τον διεθνή οίκο Christie's.

 Η πρωτοβουλία, σύμφωνα με τη δημοτική αρχή, έχει στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων ώστε το εθνικό κειμήλιο να αγοραστεί από τον δήμο και να παραμείνει στη χώρα.
Ταυτόχρονα ο Δήμος Αμαρουσίου καλεί όσους επιθυμούν να ενισχύσουν την προσπάθεια, να καταβάλουν τη χρηματική προσφορά τους στον ειδικό λογαριασμό που ανοίχτηκε στην Αγροτική Τράπεζα με IBAN: GR21043141 9000041030021 4464 υπέρ της αγοράς του κυπέλλου του Σπύρου Λούη.

Πηγή: www.palo.gr


Είναι τυχαίο ότι το ελληνικό κράτος γνωρίζει σχεδόν 2 χρόνια την απόφαση
του εγγονού του Σπύρου Λούη να εκποιήσει το κύπελλο και μέσα σε αυτό
τον τρελό χορό δισεκατομμυρίων κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να δώσει
200.000 ευρώ για να μείνει αυτό το ιστορικό κειμήλιο στη χώρα;

Τέτοια ποσά βέβαια βρίσκονται εύκολα όταν ένας υπουργός θέλει να αλλάξει κουρτίνες
ή δάπεδα στο γραφείο του αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις προφανώς είναι ακατόρθωτο.

Επειδή έχουμε την τάση σαν λαός να ξεχνάμε εύκολα ή απλώς να αδιαφορούμε καλό
είναι σε αυτό το σημείο να θυμηθούμε άλλο ένα φιάσκο τεραστίων διαστάσεων όταν
το ελληνικό κράτος δεν κατόρθωσε ή απλά δεν ενδιαφέρθηκε να αποκτήσει
το Παλίμψηστο του Αρχιμήδη το οποίο πουλήθηκε το 1998 σε πλειστηριασμό του
οίκου Christie's στη Νέα Υόρκη σε άγνωστο πλειοδότη με αντίτιμο 1.5 εκατομμύρια ευρώ..

Το συγκεκριμένο κειμήλιο βρίσκεται στο μουσείο τέχνης Walters στη Βαλτιμόρη
των Η.Π.Α και κάποιοι το αποκαλούν  "Όγδοο θαύμα του Κόσμου" ,χαρακτηρισμός
που όσο υπερβολικός και αν ακούγεται καταδεικνύει την ανυπολόγιστη αξία αυτού του αποσπασματικού έργου ενός από τα μεγαλύτερα μυαλά του δυτικού πολιτισμού.

Καταντά κουραστικό να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια περί ξεφτίλας πολιτικών
περί ανύπαρκτου κράτους και άλλα παρόμοια.
Αυτό που ίσως έχει ενδιαφέρον να τονίσουμε κυρίως γιατί έχει μια τρομακτική
δυναμική είναι το γεγονός ότι όσο μεγαλύτερη είναι η πολιτιστική κληρονομιά
ενός λαού τόσο πιο μακρύς και οδυνηρός είναι ο δρόμος προς τον πάτο.

Αν κρίνουμε δε από την δική μας κληρονομιά που αποτελεί θεμέλιο λίθο
του δυτικού πολιτισμού τότε το ταξίδι μας προς τον πάτο θα είναι πραγματικά
μια άνευ προηγουμένου τραγική και φρικιαστική εμπειρία.
Προσδεθείτε..