Ως πότε;

Κάθε μέρα τα ίδια,ένα ατελείωτο κουραστικό "deja vu" που αν τουλάχιστον αφορούσε κάτι θετικό θα είχε μια κάποια χρησιμότητα..

Αντιθέτως φυλακισμένο στη σκιά μας,σε όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα πράγματα που μας κάνουν να φαινόμαστε τραγικά μικροί και "λίγοι" επαναλαμβάνεται σαν στερεότυπη
συμπεριφορά αυτιστικού που ανοιγοκλείνει το διακόπτη 157 φορές μόνο και μόνο
για να ακούσει το κλικ.

Μια βάρκα τα χαράματα,αργά το βράδυ,λες και έχει σημασία το πότε,
ανοίγεται στη λίμνη με μια μπαταρία αυτοκινήτου και έναν πολλαπλασιαστή
τα ηλεκτρόδια πέφτουν στο νερό και...αρχίζει το ψάρεμα..
Όταν αυτή τελειώσει,μια άλλη παίρνει σειρά στην απέναντι όχθη φορτωμένη
με τόσο δίχτυ όσα και τα χιλιόμετρα της Αθηνών-Λαμίας,για το μεροκάματο
πάντα..απλώνοντας το μέχρι την.....Τουρκία!!
Μετά όλο και κάποια άλλη τρελή κι'απίστευτη πατέντα θα δοκιμάσει
την τύχη της...

Φιλικό χτύπημα στην πλάτη της φαεινούς επιχειρηματικότητας η ποινή..
3-4 κατοστάρικα,βαριά βαριά.
Ίσως τελικά να μην είναι καν ποινή,αλλά κάποιο άτυπο μαλακόσημο
το οποίο αν δεν προκύψει υπηρεσιακώς προκύπτει απο την ιδιοφυία
του μπλαζέ επιστήμονα της έδρας ..

Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πόσες αλλόκοτες συμπεριφορές έχει
κατορθώσει να περιμαζέψει αυτό το ανατολίτικο-ευρωπαιζέ-μεσογειαίκ-βαλκάν
δύσμοιρο αχούρι.
Ώρες ώρες θυμίζει ορφανοτροφείο για τους διανοητικά κατεστραμμένους και
όχι άδικα.
Κάποια στιγμή θα μπορούσε ίσως και να διακριθεί ως πεδίο δοκιμών της ανθρώπινης
βλακείας και με μια μικρή,ασήμαντη εικαστική παρέμβαση ενός μενίρ-counter
(μετρητή σε μεγατόνους) που θα δεσπόζει σε κάποιο κεντρικό σημείο της πόλης, να
αποτελέσει φάρο ανοησίας και ξεφτίλας ώστε να μπορεί να γλυτώσει έστω και μια ψυχή..

Ακούγεται υπερβολικό;
Γιατί σε τελική ανάλυση δεν είναι τίποτα το φοβερό να βιάζεις την ομορφιά
του τόπου σου..
Να φτύνεις στα μούτρα οτι ζωή υπάρχει μέσα σ'αυτόν....
Μπαναλογραφικότητες ολκής..

Κάποιος θα ρωτήσει,μα γιατί; είναι το μόνο μέρος που γίνονται όλα αυτά;
Είναι το δικό μας ρε φίλε,αυτό δεν σου αρκεί;