Παρασκευή, Μαρτίου 09, 2012

Τι ωραία που τα λες...



Με κάνεις και δακρύζω απο συγκίνηση.Σχεδόν με έπεισες το πόσο αγαπάς τη θάλασσα και τα παιδιά της.Η όλη διαδικασία στους διαγωνισμούς αλιείας είναι τόσο φιλική προς τα ψάρια
που η απελευθέρωσή τους μοιάζει τιμωρία!
Αφήνει όμως και κάποια ερωτηματικά:
Πως αφήνεις βρε το ψαράκι στο γαλάζιο χάος έρμο και ταλαιπωρημένο?
Θα χαθεί δεν το λυπάσαι?
Καλά δεν ήταν στον κουβά προδιαγραφών?Και η ζεστασιά των χεριών σου ?
Η θαλπωρή της πετσέτας?Το αγκίστρι ? Απλά μια ανάμνηση απο τον έξω κόσμο?
Ποσοστό θνησιμότητας λέει και το τονίζει ο αλυτάρχης με το επιστημονικό υπόβαθρο μηδαμινό!
Διαδικασίες άμεμπτες πρωτοποριακές - παγκόσμιας αναγνώρισης!
Έχω λοιπόν κάτι να σας προτείνω εγώ ο απλός- μιας και όλα είναι τόσο απλά!
Δεν πάτε καλοί μου να ψαρέψετε σε κάποιο ενυδρείο μεγάλο -  ανάλογο του μεγέθους σας?
Και να τους πείτε αυτά τα ωραία και αθώα της διαδικασίας.
Εξάλλου τα ψαράκια δεν διατρέχουν κάποιον κίνδυνο και θα ελευθερωθούν ΟΛΑ !!!!!!!
Ενημερώστε όμως για να παραβρεθώ με τέσσερεις κάμερες να καταγράψω την πορεία σας.

Τέτοιο κυνηγητό δεν το χάνω με τίποτε!

Ο απλός!



0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου