Ανοίγουν τους ασκούς..Παίζουν με την φωτιά όσοι υποστηρίζουν το μόρφωμα της αθλητικής αλιείας.Ο βασανισμός ενός ζωντανού οργανισμού δεν μπορεί να είναι αθλητική δραστηριότητα,ανεξάρτητα
αν εφαρμόζεται και τυγχάνει αποδοχής σε άλλες χώρες.
Σε κάποιες κοινωνίες αποδέχονται τον κανιβαλισμό
σε άλλες εθιμικά τις ταυρομαχίες,και την θανάτωση δελφινιών.Τι σημαίνει αυτό?
Πως πρέπει να τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα αυτό,ή ακόμη χειρότερα να υιοθετήσουμε κάτι ανάλογο?Στην Αμερική εφαρμόζουν το λεγόμενο sport Hunting - το αγωνιστικό κυνήγι!
Ανεξαρτήτως αν το θήραμα είναι εκτροφής ή όχι δεν παύει να είναι ζωντανός οργανισμός.
Το κυνήγι στην πατρίδα μας δεν γίνεται για λόγους άθλησης.Το θήραμα θα καταλήξει ως γεύμα στο τραπέζι,και αυτό κατά την άποψή μου είναι το σωστό.
Ούτε μπορώ να φανταστώ τους κυνηγούς να εφαρμόζουν μεθόδους παγίδευσης ζώων ή πτηνών με σκοπό την μετέπειτα απελευθέρωσή τους,σε μία προσπάθεια να προσδώσουν αθλητικό ή αγωνιστικό χαρακτήρα στην όλη διαδικασία!
Παρότι το κυνήγι όπως και το ψάρεμα διενεργείτε στη φύση -ομαδικά ή ατομικά και του γεγονότος πως απαιτεί δεξιότητα και αντοχή,δεν παύει να έχει ως πρώτο στόχο ζωντανούς οργανισμούς.
Το επιχείρημα πως μέσω της όλης διαδικασίας προάγεται η κοινωνικοποίηση η επαφή με τη φύση , η μύηση σε τεχνικές παγίδευσης και απελευθέρωσης,ακόμη και η άθληση - προσκρούει στο γεγονός πως οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου δεν μπορούν να αποτελούν άθλημα.
Ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου οι υποστηρικτές της αγωνιστικής ή αθλητικής αλιείας με κίνδυνο να δούμε κάτι ανάλογο στο κυνήγι ζώων και πτηνών!
Αναρωτιέμαι τι μπορεί να ωθεί έναν άνθρωπο σε τέτοιου είδους ενασχόληση πέραν από την ικανοποίηση μιας ματαιοδοξίας και τα όποια χρηματικά οφέλη!
