Απο την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα!

Όπως θα δείτε και στο έγγραφο - η  ΕΟΥΔΑ διεκδικεί στο όνομα της ερασιτεχνικής αλιείας το δικαίωμα να αλιεύουν οι αθλητές της
ένα είδος προς εξαφάνιση. Τον  ερυθρό τόνο!
Ζητούν όμως και κάτι ακόμη. Το δικαίωμα να εκδίδουν άδειες αλιείας για την αλίευση του τόνου -τόσο ειδικές όσο και γενικές.
Μάλιστα επικαλούνται ευρωπαϊκούς νόμους και την εφαρμογή τους σε Γαλλία και Ιταλία.
Δύο χώρες που  με την Ισπανία συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους  αλιείς του τόνου - αγνοώντας τις φωνές των περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Και ερωτώ:
Αυτούς επικαλείστε? Τις ίδιες έγνοιες μοιράζεστε? Εκείνοι μπρος το κέρδος δεν υπολογίζουν τίποτε.
Εσείς τι ακριβώς έχετε να κερδίσετε? Που πήγε η ευαισθησία σας για τη θάλασσα και τα ψάρια?
Τι σχέση μπορεί να έχει μια ομοσπονδία που βάλθηκε να κυνηγήσει ένα είδος προς εξαφάνιση-με την προστασία της θαλάσσιας πανίδας?
Στο καταστατικό σας λέτε πως σκοπός σας μεταξύ άλλων είναι η εισήγηση στους αρμόδιους φορείς σχέδια νόμου για την προστασία θαλάσσιων ειδών τα οποία κινδυνεύουν να εκλείψουν.
Πως εναρμονίζεται αυτή σας η δράση με τον σκοπό αυτό?

Υ.Γ
κάποιοι εμποροπλοιάρχοι που φόρτωναν απαγορευμένα μπαχαρικά στα πλοία τους όταν προσέγγιζαν στα λιμάνια του Αιγαίου έλεγαν ότι έρχονταν από την Πόλη, δηλ. από Βορρά, ενώ η κανέλα που φαινόταν στην κορυφή του φορτίου τους πρόδιδε ότι έρχονταν από τον Ινδικό.