Περί εργαλείων

Ιστορικό μνημείο ημιμάθειας και ανακρίβειας αποτελεί ο διαχωρισμός των ερασιτεχνικών αλιευτικών εργαλείων σε άτιμα και έντιμα,αθλητικά και μη,πονηρά ή αντρίκεια.
Έχοντας ακούσει πολλές φορές κάποιους να χαρακτηρίζουν το πολυάγκιστρο ως ανέντιμο εργαλείο που βασίζεται στο τυχαίο άρπαγμα του ψαριού από οποιοδήποτε σημείο του σώματος του καθώς και την απαγόρευση του σε μερικές ανίδεες αλλά ικανότατες στο να δημιουργούν ένα νοσηρό δεδικασμένο "πολιτισμένες" χώρες θα ήθελα να σταθώ σε μερικά σημεία που έχουν ενδιαφέρον.

Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαλείων που χρησιμοποιούνται στο ψάρεμα έχουν ως κύριο σχεδιαστικό τους θεμέλιο την πονηριά και την εξαπάτηση.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το ψάρεμα μία όχι και τόσο ευγενική ενασχόληση.
Ξεκινώντας από το ίδιο το αγκίστρι του οποίου η εικόνα σηματοδοτεί και οριοθετεί παραδοσιακά από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα την διαδικασία και την πρακτική του ψαρέματος μέχρι τα πάσης φύσεως σημερινά εξειδικευμένα παρελκόμενα παρατηρεί κάποιος ότι κοινός τους στόχος είναι να εξαπατήσουν το ψάρι ώστε να κάμψουν την περιβόητη επιφυλακτικότητα του και στη συνέχεια να εκμηδενίσουν τα προτερήματα που αυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει ευρισκόμενο στο φυσικό του περιβάλλον για να αποδράσει από την παγίδα και να γλυτώσει τη σύλληψη.

Τα περισσότερα ερασιτεχνικά αλιευτικά εργαλεία δημιουργούνται ώστε να δώσουν στο θηρευτή το συγκριτικό πλεονέκτημα σε μία μάχη που αν έδινε επί ίσοις όροις κάθε του προσπάθεια θα ήταν καταδικασμένη να αποτύχει.
Πόσοι είναι αυτοί που βουτούν με μία στολή νεοπρέν (χαριστικά και αυτή διότι κανονικά όταν λέμε ίσους όρους εννοούμε σε όλες τις παραμέτρους συμπεριλαμβανομένης και της αντοχής στις ακραίες θερμοκρασίες) και προσπαθούν να πιάσουν ένα ψάρι με τα χέρια τους χωρίς κανένα άλλο εργαλείο που να βασίζεται στο δόλο;
Φυσικά κανείς διότι όλοι γνωρίζουν την έκβαση ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Η πετονιά,η ελαστικότητα και η ανθεκτικότητα της οποίας έχει ως σκοπό να εξαντλήσει το ψάρι,τα παραβολικά καλάμια που αποσκοπούν ακριβώς στο ίδιο αποτέλεσμα,οι μηχανισμοί με τα φρένα που στερούν από το ψάρι τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την ταχύτητα,τη δύναμη και την εκρηκτικότητά του ώστε να κόψει τα δεσμά του και να απελευθερωθεί.
Οι αόρατες πετονιές,το must κάθε "αθλητή......"  και μη ψαρά που με το δείκτη διάθλασης τους στήνουν την πιο πονηρή και ανέντιμη παγίδα στο υποψήφιο θήραμα.
Οι μαλάγρες,τα διάφορα ενισχυτικά γεύσης και οσμής και όσα άλλα εργαλεία μπορεί κάποιος να σκεφτεί και να απαριθμήσει είναι όλα κατασκευασμένα πάνω στην ίδια λογική και έχουν όλα ένα και μοναδικό σκοπό: την εξαπάτηση του θηράματος και τον εκμηδενισμό των φυσικών πλεονεκτημάτων του.

Τώρα αν κάποιοι με οδηγό τις νέες τάσεις που προσπαθούν να εμφυσήσουν με το ζόρι στους ερασιτέχνες ψαράδες ώστε να ομογενοποιηθούν και να εξαλειφθεί οποιοδήποτε παραδοσιακό εργαλείο και οποιοσδήποτε δεσμός με το ψάρεμα στις τόσες τοπικές του εκδοχές αναλώνονται σε γραφικούς διαχωρισμούς ανάμεσα στα αλιευτικά εργαλεία καλό θα ήταν να μην υποτιμούν τη νοημοσύνη του 'Έλληνα ερασιτέχνη ψαρά και αν επιμένουν στους διαχωρισμούς χρήσιμο και εύλογο θα ήταν να επικεντρώσουν τις προσπάθειες τους στο να διαχωριστούν εργαλεία και πρακτικές που προκαλούν καταστροφή σε ψαρότοπους και πληθυσμούς ψαριών.

Πολλοί παραδοσιακοί τρόποι ψαρέματος έχουν επιβιώσει ως σήμερα έχοντας ως βασικό τους προτέρημα όχι μόνο την αποτελεσματικότητα τους αλλά και το χαμηλό κόστος το οποίο επιτρέπει σε όλους ανεξάρτητα από το βιοτικό τους επίπεδο να ασχολούνται με το ψάρεμα.
Αυτό προφανώς δεν βολεύει κάποιους που προσπαθούν εδώ και καιρό να βάλουν το ψάρεμα σε φόρμες και να το διαχειριστούν κατά το δοκούν αφού τέτοιοι τρόποι ψαρέματος δεν βοηθούν έμπρακτα ώστε να γίνουν μεγάλοι "τζίροι" και να στηριχθεί μια βιομηχανία αγώνων ψαρέματος,χορηγιών και γκρίζας διαφήμισης εφόσον ο ερασιτέχνης ψαράς δεν απαξιώσει τους παραδοσιακούς τρόπους ψαρέματος και στραφεί στις εξαιρετικά "τσουχτερές" ξενόφερτες επιταγές.

Καμία μορφή ψαρέματος από τη στιγμή που σέβεται το περιβάλλον δεν πρέπει να είναι κατακριτέα.
Καταδικαστέα όμως πρέπει να είναι με κάθε δυνατό τρόπο η υπερβολή που έχει ως μοναδικό σκοπό να μεταλλάξει το ψάρεμα σε έναν άκαρπο και μάταιο εξοπλιστικό ανταγωνισμό για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα.
Επειδή διανύουμε μια εξαιρετικά άσχημη περίοδο για την αγορά και κατανοώντας τα προβλήματα και τα καθημερινά εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες του κλάδου θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε ότι δεν θα αποβεί ωφέλιμη για αυτούς μακροπρόθεσμα η ώθηση του Έλληνα ερασιτέχνη σε καταναλωτικές υπερβολές με αποτέλεσμα να μετατραπεί η ενασχόληση με το ψάρεμα ένα προνόμιο για λίγους,αλλά θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουν με σεβασμό,να αφουγκραστούν την ανάγκη του ώστε το ψάρεμα να ικανοποιεί τα δικά του προσωπικά δεδομένα και παραστάσεις και αν μη τι άλλο να στέκουν αρωγοί και να τον συμβουλεύουν όχι μόνο για θέματα τεχνικής και εξοπλισμού αλλά και για μια ορθολογικότερη διαχείριση του τόπου του και του ερασιτεχνικού ψαρέματος γενικότερα.

Μπορεί να φαντάζει ουτοπικό για κάποιους ένα κατάστημα με είδη αλιείας και ταυτόχρονα περιβαλλοντικές ανησυχίες αλλά αν η μεταστροφή δεν ξεκινήσει από εμάς τους ίδιους σε όποιο μετερίζι και αν δραστηριοποιούμαστε τότε ποτέ δεν θα καταστεί εφικτό οι αγωνίες και οι προβληματισμοί για τον τόπο μας να εισακουστούν από θεσμικά όργανα ώστε κάποια μέρα να γίνει και στην πολύπαθη Ελλάδα ένα σχέδιο διαχείρισης με εντιμότητα,προοπτική και σεβασμό των νόμων από όλους.
Αν χάσουμε τώρα την ουσία του ψαρέματος θαμπωμένοι από έπαθλα,εξοπλιστικές υπερβολές και σκιώδεις πρακτικές σε μια εποχή που όλα είναι ρευστά και πολύ περισσότερο εύθραυστα από ποτέ είναι μαθηματικά αναπόφευκτο κάποια στιγμή να χάσουμε εξ'ολοκλήρου το ίδιο το ψάρεμα όχι μόνο ως έννοια και επαφή με τη φύση αλλά και ως πρακτική αφού πλέον σε ένα τόσο επιβαρυμένο περιβάλλον θα είναι ανέφικτο να πραγματοποιηθεί όπως το βρήκαμε από τις προηγούμενες γενιές με τα όποια μειονεκτήματα το βαρύνουν.

Κλείνοντας (επιτέλους) πρέπει για άλλη μια φορά έστω και ως παρατήρηση να προσέξουμε την βροντερή απουσία των ιθυνόντων από κάθε δραστηριότητα που έχει ως σκοπό την προστασία και τη σοφή διαχείριση του περιβάλλοντος και του ερασιτεχνικού ψαρέματος.
Δυστυχώς η αγωνολαγνεία καλά κρατεί αλλά τα σοβαρά ζητήματα σπρώχνονται όλο και περισσότερο στο περιθώριο.
Αν εμείς,ο κάθε ένας ερασιτέχνης ξεχωριστά,δεν πιέσει-υποδείξει-απαιτήσει προς αυτή την κατεύθυνση αλλά άβουλα και επαναπαυμένα αποζητά όλα αυτά τα ασήμαντα που προωθεί η καλλιέργεια της "αθλητικής......." αλιείας είτε απλώς αδιαφορεί καλό θα ήταν να ξεκινήσει να κρύβει τα καλάμια και τις πετονιές από τα παιδιά του γιατί ποτέ αυτά δεν θα ζήσουν την ομορφιά και την ευεργεσία που ζήσαμε εμείς.